Het is mooi wanneer de cultuur van een land zo rijk en diepgeworteld is in de gemeenschap dat het de moderne tijd overleeft. Hoewel er niet veel gedocumenteerde geschiedenis beschikbaar is van de traditionele kleding van Curaçao, zijn we met Cenaida van Dinter, die een uitgebreide kennis heeft over dit onderwerp, samengekomen om meer te weten te komen over het verhaal achter de traditionele kleding van Curaçao.

Vrouwenkleding

Foto door: Bea Moedt

De traditionele kleding van Curaçao begon na de slaventijd bij onze voorouders. De ouderen kleedden zich op een bescheiden manier. Ze droegen een lange rok, genaamd 'saya', met soms zelfs een broek eronder. Voor het bovenste deel droegen ze een overhemd met een knoop en een flare aan de onderkant van het shirt. Dit wordt een 'djèki' genoemd in de lokale taal. De 'saya ku djèki' wordt vaak gemaakt van dezelfde stof en is een combinatie van twee of drie patronen. De meeste vrouwen naaiden hun eigen kleding. Tot en met vandaag de dag wordt traditionele kleding vaak gemaakt door oudere vrouwen.

Op hun hoofd droegen ze haarbanden. De haarbanden hadden verschillende designs en de manier van dragen kon ook verschillen. De haarband-stijlen kwamen uit het Afrikaanse continent, wat logisch was, omdat de meeste slaven ook vanuit deze regio werden overgebracht. Hierdoor brachten ze een deel van hun gewoontes naar het eiland dat in de loop van de jaren de overhand had.

De haarband was een teken van bescheidenheid, maar ook om hun haar te beschermen tegen de zon. Verschillende haarbanden werden ontworpen, elk voor een specifieke gelegenheid. De 'Punta di Skálo' was een ontwerp dat voornamelijk werd gebruikt voor arbeid. Het had een knoop aan de achterkant die de nodige steun gaf om een emmer op het hoofd te plaatsen. Dit was nodig omdat vrouwen vroeger huis-aan-huis gingen om vis en groenten te verkopen. Aan de andere kant werd 'Pèchi Yaya' - een populaire ontwerpstijl - gebruikt voor speciale gelegenheden zoals dopingen of eerste communies. Tegenwoordig wordt deze stijl vaak gedragen door koninginnen tijdens culturele festiviteiten.

Herenkleding

Foto door: Bea Moedt

De heren hadden altijd een vrij eenvoudig ontwerp. Ze droegen een crèmekleurige broek met een los hemd of een overhemd met een knoopsluiting van dezelfde kleur. De kleding was gemaakt van suiker en meelverpakkingen. Vroeger kwamen suiker en meel in grote zakken. De creatievelingen onder de lokale bevolking namen deze zakken mee en maakten er kleding van. Tegenwoordig gebruiken ze verschillende soorten textiel die kleurrijker zijn en met patronen hebben.

Om zich tegen de zon te beschermen of om gewoon een extra element aan hun formele kleding toe te voegen, droegen mannen altijd strohoeden op hun hoofd. Degenen die ze droegen om op de 'kunuku' (plantage) te werken hadden beschadigde randen en waren minder fijn gevlochten. Deze hoeden - die werden gebruikt om te werken - werden overigens lokaal, en met de hand gevlochten. De hoeden die werden gebruikt wanneer een gelegenheid de beste outfit vereiste, kwamen vaak uit Cuba.

‘Seú’, het kleurrijke oogstfeest van Curacao

Foto door: Bea Moedt

Elk jaar in april vieren we de 'Seú', oftewel het oogstfeest. Deze traditie komt uit de tijd van de slavernij en staat in het teken van verbondenheid met moeder natuur. Het feest wordt gevierd in de vorm van een parade en is in feite een herhaling van de tijd dat arbeiders de gehele tijd dansten en zongen terwijl zij – met hun oogst – onderweg waren naar het opslaghuis. Tijdens de parade kun je je verbazen aan verschillende kleurrijke kledingontwerpen en haarbanden. De ontwerpen reflecteren zowel de modernisering als de creativiteit van de gemeenschap. Na carnaval is de Seú parade een van de grootste culturele evenementen op het eiland en het is een must-see als je in april op Curaçao bent.